Με αφορμή την άμεση αναφορά του Love Exposure στην ταινία 701 female convict scorpion, είπα να κάτσω να ξαναδώ την συγκεκριμένη, μ...
Με αφορμή την άμεση αναφορά του Love Exposure στην ταινία 701 female convict scorpion, είπα να κάτσω να ξαναδώ την συγκεκριμένη, μετά από χρόνια, με μια πιο κριτική ματιά αυτή τη φορά και ιδού τα αποτελέσματα.
Καταρχάς να αναφέρουμε πως κατατάσσεται στις exploitation ταινίες, ή Pinky Violence, όπως ονομαζόταν το είδος στην Ιαπωνία και δη στην υποκατηγορία Women in prison, όπως ονομάζονται τα φιλμ, τα οποία εκτυλίσσονται, κατά κύριο λόγο, σε γυναικείες φυλακές. Αν προσθέσουμε στα παραπάνω πως πρόκειται για χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή του 1971 και πως πρωταγωνίστρια είναι η Meiko Kaji, γίνεται κατανοητό, πως μιλάμε για τον ορισμό του cult.
To υποτυπώδες, όπως ήταν αναμενόμενο, σενάριο, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο manga του Toru Shinohara, έχει ως εξής: H Nami Matsushima, γνωρίζει και ερωτεύεται έναν αστυνομικό, τον Sugimi, ο οποίος την αναγκάζει να εισχωρήσει στην Yakuza, ώστε να του δίνει πληροφορίες. Λίγο αργότερα όμως αποδεικνύεται, πως της είχε στήσει παγίδα, για να κερδίσει την εύνοια της εγκληματικής οργάνωσης. Εκείνη, μόλις συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί, κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια να τον σκοτώσει, συλλαμβάνεται και οδηγείται στη φυλακή. Ενώ βρίσκεται υπό την συνεχή κακομεταχείριση των δεσμοφυλάκων και των συγκρατουμένων της, ο Sugimi ενορχηστρώνει την δολοφονία της, με τη βοήθεια της Yakuza. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα διαβάσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας, ο Shunya Ito, ο οποίος παρουσιάζει μία από τις πιο "καλλιτεχνικές"του είδους, χρησιμοποιώντας τεχνικές κινηματογράφισης, που σπάνια συναντώνται στο είδος. Χαρακτηριστικό της δουλειάς του, πως παρουσιάζει την ιστορία, σαν να πρόκειται για comic strip, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα στο χαρακτήρα της Nami, η οποία παίζει πράγματι σαν να ήταν χαρακτήρας από comic, μιλώντας ελάχιστα και υποδυόμενη ουσιαστικά το ρόλο μόνο με τις εκφράσεις του προσώπου της. Δεν είναι τυχαίο πως για την συγκεκριμένη κέρδισε το βραβείο νέου σκηνοθέτη, από το Director's Guild of Japan.
Ως Nami Matsushima, όπως προείπαμε, η Meiko Kaji, η οποία δίνει μια εκπληκτική παράσταση, χωρίς μάλιστα να μιλάει σχεδόν καθόλου και περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είτε ως θύμα εξευτελισμού ή βίας, είτε ως σκεύος ηδονής. Αλλά με τέτοιο βλέμμα, ίσως και να μη χρειάζονται πολλά λόγια.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε πως κατά τη διάρκεια της ιστορίας πέφτει θύμα βιασμού από μια ομάδα αντρών της Yakuza, αναγκάζεται να ανεβοκατεβαίνει σκάλες εντελώς γυμνή υπό το βλέμμα των δεσμοφυλάκων, της ρίχνουν καυτή σούπα ενώ βρίσκεται δεμένη χειροπόδαρα στο πάτωμα, καυγαδίζει στις ντουζιέρες, την αναγκάζουν να σκάβει έναν λάκκο για δύο 24ωρα συνεχόμενα, ενώ στη συνέχεια την πετάνε σε ένα κελί χωρίς κρεβάτια, κάνει σεξ με μία μυστική αστυνομικό, η οποία είχε ως σκοπό να της αποσπάσει πληροφορίες, δέχεται συνεχώς χτυπήματα από τους δεσμοφύλακες, οι συγκρατούμενες της, την δένουν από το ταβάνι και την χτυπάνε με ρόπαλα, ενώ λίγο αργότερα της βάζουν μια καυτή λάμπα ανάμεσα στα πόδια, κτλ. (Μιλάμε για exploitation, όχι αστεία). Να αναφέρουμε επίσης πως στην ταινία ακούγεται το τραγούδι Urami Bushi, το οποίο τραγουδά η ίδια και είναι από τα κομμάτια που ακούγονται στο Kill Bill, του Tarantino.
Όπως καταλαβαίνετε, η ταινία δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Όσοι όπως είναι οπαδοί των b - movies και θέλουν να δουν πως ξεκίνησε ο θρύλος της Meiko Kaji, σίγουρα θα απολαύσουν τον συγκεκριμένο τίτλο.
To trailer:
Το Urami Bushi live:
COMMENTS