Είναι σχεδόν δεδομένο πως οι ιστορικές ταινίες που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια από την Κίνα έχουν σαφείς προπαγανδιστικές τάσεις και το C...
Είναι σχεδόν δεδομένο πως οι ιστορικές ταινίες που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια από την Κίνα έχουν σαφείς προπαγανδιστικές τάσεις και το Confucius δεν αποτελεί εξαίρεση, αρχής γενομένης από τον εξ’ολοκλήρου κρατικά χρηματοδοτούμενο προϋπολογισμό της και την επιλογή της πρεμιέρας στους κινηματογράφους, η οποία συμπίπτει βέβαια με την επέτειο 2560 χρόνων από τη γέννηση του ιδίου, αλλά κυρίως με την επέτειο 60 χρόνων από την ίδρυση της Λαϊκής δημοκρατίας της Κίνας. Προσθέστε επίσης και το γεγονός ότι κατά την περίοδο που ήταν προγραμματισμένο να προβληθεί το Confucius, αποσύρθηκε το αμερικάνικο Avatar από περίπου 1600 αίθουσες στην Κίνα ώστε να μπορέσει η ταινία να έχει την προβολή που ανέμενε η κινεζική κυβέρνηση. Μια απόφαση που αναστάλθηκε λίγο αργότερα, λόγω της περιορισμένης ζήτησης του Confucius και την αυξανόμενη του Avatar. Ξεπερνώντας όμως την πολιτική μπορούμε να μιλήσουμε για μία υπερπαραγωγή( 23.000.000 δολάρια περίπου κόστισε η ταινία), η οποία πραγματικά ξεχωρίζει για το τεχνικό κομμάτι της, αλλά υστερεί αρκετά στο καλλιτεχνικό. Ας τη δούμε λοιπόν αναλυτικά.
Η δημιουργία του σεναρίου για μία τόσο μεγάλης επιρροής ιστορική φιγούρα είναι εκ προοιμίου δύσκολη και δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός πως οι κινέζικες βιογραφίες του ακροβατούν ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα. Προσθέστε σε αυτό και το γεγονός πως η σκηνοθέτης πρόσθεσε και κάποιες σκηνές ρομαντικού περιεχομένου που ιστορικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον ανεξακρίβωτες για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η ταινία είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί ως αμιγώς ιστορική.
Αρχικά λίγα λόγια για τον Κομφούκιο.
Το κανονικό του όνομα είναι Κ’ung Ch’iu, το οποίο λατινοποίησαν Ιησουίτες μοναχοί όταν εισήγαγαν τις διδασκαλίες του στην δύση, τις οποίες ενοποίησαν με τον όρο Κουμφουκιανισμό. Γεννήθηκε το 551 π.Χ στο Chu από τον Shu Liang He, στρατιωτικό και ειρηνοδίκη και την Yen Cheng Sai, η οποία κατά πάσα πιθανότητα καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Χάνει τον πατέρα του σε ηλικία 3 χρονών και έτσι αναγκάζεται να δουλέψει ως βοσκός, γραφιάς, λογιστής κτλ ώστε να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένεια του. Στα 17 του χάνει και την μητέρα του, η οποία ήταν αυτή που τον ενθάρρυνε να μορφωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Στα 19 του παντρεύεται την Chi Kuan και ένα χρόνο αργότερα γεννιέται ο γιος του, Κ’ung Li, οικογένεια όμως που έμελλε ουσιαστικά να την εγκαταλείψει για χάρη της διδασκαλίας του. Στα 22 ιδρύει αυτό που θεωρείται το πρώτο ιδιωτικό σχολείο του κόσμου, όπου δίδασκε σε όποιον ήθελε να ακούσει, την φιλοσοφία του για τις κοινωνικές σχέσεις, την διακυβέρνηση και την δικαιοσύνη. Η δύναμη των λόγων του τράβηξε κοντά του πάνω από 3000 μαθητές εκ των οποίων οι 72 θα θεωρούνταν οι πιο εκλεκτοί, αν και τουλάχιστον ο πρώτος αριθμός θεωρείται υπερβολικός από πολλούς ιστορικούς.Την εποχή εκείνη υπήρχαν συνεχείς πολιτικές διαμάχες για την εξουσία σε όλες τις επαρχίες και στο Lu, όπου κατοικούσε ο Κομφούκιος, η εξουσία είχε περάσει από τον πρώην ηγεμόνα σε τρεις οικογένειες, τους Meng Shun, Shu Sun και Chi Sun. Στα καινούρια αυτά κέντρα εξουσίας οι διδασκαλίες του δεν τύχαιναν αποδοχής, γεγονός που ανάγκασε τον Κομφούκιο να φύγει για την επαρχία του Ch’i, όπου και έμεινε για 8 χρόνια.
Σε ηλικία 43 ετών επιστρέφει στο Lu, όπου και ασχολείται με την συγγραφή των βιβλίων, τα οποία αργότερα ονομάστηκαν “Τα έξι κλασσικά”. Σε αυτήν την περίοδο περίπου ξεκινά και η ταινία, όπου ο Κομφούκιος έχει διοριστεί στα 51 του χρόνια από τον Duke Ding
,Head official της πόλης Chung Tu, όπου και παρακολουθούμε τα κατορθώματα του, αρχικά στην κατάργηση ενός νόμου, ο οποίος επέβαλλε να θάβονται μαζί με κάθε άρχοντα που πέθαινε η οικογένεια του αλλά και όλοι του οι αυλικοί. 
Λίγο αργότερα τον παρακολουθούμε να σώζει το Lu από μία επιδρομή με τις στρατηγικές του ικανότητες. Τα κατορθώματά του αυτά
έχουν ως αποτέλεσμα την προαγωγή του σε Official of public works και στη συνέχεια σε Grand official of justice. Η δυσπιστία όμως των 3 αρχόντων προς το πρόσωπο του εξακολουθούσε να υπάρχει, γεγονός το οποίο ανάγκασε τον Κομφούκιο το 497 π.Χ. να φύγει για μία ακόμα φορά από το Lu,
αρχικά μόνος αλλά στη συνέχεια με τη συντροφιά των πιστών μαθητών του, προσπαθώντας να βρει ένα κράτος, στο οποίο θα μπορούσε να περάσει τις αρχές του. Στα ταξίδια του αυτά ήρθε σε επαφή με την παλλακίδα του ηγεμόνα της επαρχίας Wei, Nanzi, 
με την οποία φέρεται στην ταινία να έχει κάποιου αόριστου είδους ρομαντική σχέση, η οποία όμως δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ και μάλιστα προκάλεσε τη μήνυση ενός φερόμενου ως απευθείας απόγονου του Κομφούκιου εν ονόματι Kong Jian. Τα υπόλοιπα σας αφήνω να τα παρακολουθήσετε από μόνοι σας.Σκηνοθέτης της ταινίας η Hu mei,
η οποία θεωρείται τηλεοπτική σκηνοθέτης πρώτου μεγέθους στην Κίνα, καθώς και πρωτοπόρος στο κοινωνικό φεμινιστικό σινεμά. Στο παρελθόν έχει γυρίσει τέσσερις ταινίες ακόμα, εκ των οποίων η μία μάλιστα είναι αυστριακής παραγωγής. Η απειρία της αυτή σε μεγάλου μήκους ταινίες στοιχίζει αρκετά στο Confucius. Είναι φανερό πως με τέτοιου μεγέθους προϋπολογισμό θα μπορούσε να είχε καταφέρει πολλά περισσότερα.Ως Κομφούκιος ένας από τους σημαντικότερους ασιάτες ηθοποιούς όλων των εποχών, o Chow yun fat,
για τον οποίο επιφυλάσσομαι για αφιέρωμα.Ως Nanzi, η Zhou Xun,
επίσης τραγουδίστρια και γενικότερα μεγάλη star στην Κίνα, αν και γενικώς άγνωστη στη Δύση. Έχει παίξει σε πολύ καλές παραγωγές, όπως τα Equation of love and death, Painted skin, Perhaps love και στο τηλεοπτικό Legend of the condor heroes, μία από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών στην Κίνα. Έχει κερδίσει αρκετά βραβεία στην καριέρα της και γενικότερα είναι πολύ καλή ηθοποιός αν και στη συγκεκριμένη δεν την ευνοεί ο ρόλος.Καταπληκτική η φωτογραφία
του Peter Pao για μία ακόμα φορά, αποτελεί μεγάλο ατού της ταινίας μαζί με τα σκηνικά 
και την παρουσία του Chow Yun Fat. Μας τα χαλάει όπως προείπα η σκηνοθεσία, αλλά σε γενικές γραμμές είναι μια ταινία που αξίζει να δει κανείς ιδιαίτερα αν ξεπεράσει την προπαγανδιστική χροιά της.Σημ1: Για μία ακόμα φορά όταν κοιτάζω ιστορικές πληροφορίες στο διαδίκτυο έρχομαι αντιμέτωπες με αντιφάσεις, όπου ουσιαστικά η κάθε σελίδα λέει τα δικά της, για αυτό και ουσιαστικά βασίστηκα στο http://www.confucius.org/, το οποίο έμοιαζε και πιο επίσημο.
Σημ2: Σε πολλά σημεία δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να ακολουθήσω τη γραμμή της ταινίας ή την αυστηρά ιστορική, οπότε ουσιαστικά διάλεξα να κάνω μία μίξη, η οποία είναι όμως περισσότερο κοντά στην ταινία.
Το trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=YgiM1ubNCYc
COMMENTS