Προσωπική μου άποψη; Ο καλύτερος Ιάπωνας σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή και γενικότερα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες παγκοσμίω...
Προσωπική μου άποψη; Ο καλύτερος Ιάπωνας σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή και γενικότερα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες παγκοσμίως. Τρία είναι κυρίως τα στοιχεία που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό. Πρώτον, η ανεξάντλητη έμπνευση του, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία περισσοτέρων από 70 έργων σε κινηματογράφο, τηλεόραση και θέατρο, από το 1991. Δεύτερον, η πολυπραγμοσύνη του, η οποία φαίνεται από τα εντελώς διαφορετικά είδη ταινιών που έχει σκηνοθετήσει, οι οποίες ποικίλλουν από ακραία splatterκαι περιπέτειες με την Yakuza, μέχρι μιούζικαλ και κοινωνικές ταινίες. Και τρίτον και ίσως σημαντικότερο, το ότι τα έργα του στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι είτε αριστουργήματα είτε εκτρώματα. Ποτέ όμως αδιάφορα.
Γεννήθηκε το 1960 στην Οσάκα και αποφοίτησε από το Yokohama Vocational School of Broadcast and Film, υπό την καθοδήγηση του Shohei Imamura, ενός πραγματικού θρύλου του παγκόσμιου σινεμά με δύο βραβεύσεις Χρυσού Φοίνικα στις Κάννες, ανάμεσα σε πάρα πολλά άλλα βραβεία. Μάλιστα σε μία από τις καλύτερες του ταινίες, το Black rain, είχε ως βοηθό του τον Μiike, ο οποίος κάνει και ένα μικρό πέρασμα ως ηθοποιός.
Οι πρώτες του δημιουργίες ήταν κυρίως τηλεοπτικές παραγωγές και βιντεοταινίες (DTV, direct to video). Εδώ να πούμε πως στην Ιαπωνία, αντίθετα με την δύση, οι βιντεοταινίες δεν θεωρούνται απλά παραγωγές που δεν αξίζουν να μεταδοθούν στο ευρύ κοινό, αλλά υψηλά καλλιτεχνικές δημιουργίες, λόγω της έλλειψης λογοκρισίας και της γενικότερης καλλιτεχνικής ελευθερίας που προσφέρουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σειρά ταινιών τρόμου Ju-on, του Takashi Shimizu, οι οποίες ξεκίνησαν με αυτόν τον τρόπο. Προφανώς για όλη αυτήν την ελευθερία που παρέχει το είδος, ο Μiike συνεχίζει ακόμα και σήμερα να δημιουργεί βιντεοταινίες. Μερικές αξιοσημείωτες είναι oi σειρές ταινιών Bodyguard Kiba και The third gangster, Full metal yakuza, Visitor Q και άλλα πολλά τα περισσότερα από τα οποία βρήκαν το δρόμο αργότερα προς τις κινηματογραφικές αίθουσες και το dvd.
Η πρώτη του ταινία που παίχτηκε στους κινηματογράφους ήταν το Τhe third gangster, και ουσιαστικά άρχισε να γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό από το Shinjuku Triad Societyκαι μετά. Η ταινία αυτή αποτελεί μέρος της τριλογίας Black Society Trilogy, με υπόλοιπα μέρη τα Rainy dog και Lay lines. Λίγο αργότερα άρχισε να αποκτά και διεθνή φήμη με το ψυχολογικό/μεταφυσικό θρίλερ Αudition και με ακόμα μία ταινία με θέμα την Yakuza, το Dead or alive. Έχει επίσης αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές στο ενεργητικό του από τις οποίες σίγουρα ξεχωρίζουν η mini σειρά Mpd psycho, μεταφορά από manga και το Sabu. To 2005 έλαβε πρόσκληση να σκηνοθετήσει ένα επεισόδιο της σειράς Masters of Horror, όμως το Imprint του (από τα αγαπημένα μου) θεωρήθηκε υπερβολικά βίαιο ακόμα και για μια τέτοια σειρά και δεν προβλήθηκε από το κανάλι παρ’ όλο που αργότερα συμπεριλήφθηκε στο DVD της σειράς.
Το παραπάνω είναι και το χαρακτηριστικό που κάνει τον Takashi Miike τόσο ξεχωριστό. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη βία μέσα στις ταινίες του. Αλόγιστα, χωρίς φραγμούς, στα όρια του αποκρουστικού, δίνοντας της όμως και μια σχεδόν ποιητική υπόσταση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιου τρόπου απεικόνισης της βίας είναι το Ichi the Killer, το οποίο ουσιαστικά τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο cult σκηνοθέτες παγκοσμίως, το Izo, όπου όλη η σχεδόν η ταινία δείχνει τον κεντρικό χαρακτήρα να σφάζει αλόγιστα, το Visitor Q, η τριλογία Dead or alive και αρκετά άλλα. Άλλες πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες του, αν και όχι τόσο βίαιες είναι τα Sukiyaki Western Django, στην οποία παίζει και o Quentin Tarantino, ο οποίος παρεπιπτόντως δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του Miike, το Salary Man Kintaro, το οποίo είναι επίσης και ένα από τα αγαπημένα μου anime, το Αgitator, το City of lost souls, το Happiness of the Kamakuris,μιούζικαλ με ζόμπι, τα εμπορικότερα One missed call, και Crows Zero, to Family, το οποίο γυρίστηκε εξ’ολοκλήρου με μία Sony VX 1000 ψηφιακή κάμερα, τις ουσιαστικά για παιδιά ταινίες Zebraman και The great Yokai war και τέλος τo θεατρικό Zatoichi. Αναμένω επίσης με μεγάλη αγωνία το 13 assassins, το οποίο πρόκειται να παιχτεί στις αίθουσες το 2010.
Να αναφέρουμε επίσης εδώ πως ο Μiike δεν γνωρίζει αγγλικά, αν και σε ένα μικρό πέρασμα που έκανε από την ταινία Hostel μίλησε, προφανώς έχοντας μάθει τα λόγια απ’έξω και ότι σπάνια εμφανίζεται δημοσίως χωρίς γυαλιά ηλίου.
Η αλήθεια είναι πως η πλειονότητα των ταινιών του δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό και φαντάζομαι πως ο μέσος θεατής θα θεωρούσε πολλές από αυτές αποκρουστικές. Όσοι όμως έχετε αντοχές απέναντι στην τηλεοπτική απεικόνιση της βίας, θα λατρέψετε τον Takashi Miike..
COMMENTS