BREATHLESS

Είναι από αυτές τις ταινίες, για τις οποίες δεν μπορώ να πω αν μου άρεσε. Όχι ότι μπορείς να την πεις κακή, αλλά σε αφήνει με μία περίε...

Είναι από αυτές τις ταινίες, για τις οποίες δεν μπορώ να πω αν μου άρεσε. Όχι ότι μπορείς να την πεις κακή, αλλά σε αφήνει με μία περίεργη αίσθηση στο τέλος, η οποία είναι δύσκολο να περιγραφεί. Στην Ιαπωνία βέβαια, οι κριτικοί την αποθέωσαν, μιας και κέρδισε το βραβείο ξενόγλωσσης στα περισσότερα φεστιβάλ. Το μόνο σίγουρο για το Breathless είναι πως θα ακούσετε περισσότερες βρισιές από ότι έχετε ακούσει ποτέ σε ασιατικό τίτλο. Ας το δούμε όμως αναλυτικά, αφήνοντας εξ ολοκλήρου σε σας τα συμπεράσματα.

O Sang Hun(εικ 1), είναι ένας χαμηλόβαθμος γκάνγκστερ, ο οποίος δουλεύει για έναν τοκογλύφο, τον Man Sik, που τυγχάνει να είναι και ο μοναδικός του φίλος. Η δουλειά του περιλαμβάνει κυρίως την αναζήτηση αυτών που χρωστάνε και τον εξαναγκασμό τους σε πληρωμή με τη βία(εικ 2). Συνήθως συνοδεύεται και από κάποιον νεαρό, τον οποίο θεωρητικά εκπαιδεύει, αλλά ουσιαστικά τον χρησιμοποιεί σαν σάκο του μποξ, όταν δεν υπάρχει κάποιος άλλος να δείρει ή να βρίσει.

Ο πατέρας του Sang Hun, Seung Cheol, ήταν ένας πολύ σκληρός άνθρωπος, ο οποίος βιαιοπραγούσε συχνά πάνω στην οικογένεια του και σε μία από αυτές τις εξάρσεις, σκότωσε τη γυναίκα του και έστειλε στο νοσοκομείο το γιο του, πράγμα που εκείνος δεν του συγχώρεσε ποτέ. Έτσι, όταν μετά από χρόνια αποφυλακίζεται και συγκατοικεί με τον Sang Hun, εκείνος, μην μπορώντας να ξεχάσει τα γεγονότα αυτά, ξεσπάει πολύ συχνά πάνω στον γέρο πλέον πατέρα του, χτυπώντας τον σχεδόν κάθε φορά που γυρνάει σπίτι, έχοντας πιει λίγο παραπάνω(εικ 3).

Τα μόνα άτομα για τα οποία φαίνεται να νοιάζεται πραγματικά, είναι η αδερφή του και ο μικρός γιος της(εικ 4), τον οποίο μεγαλώνει μόνη της, στους οποίους αφήνει μεγάλο μέρος των χρημάτων που κερδίζει από την δουλειά του και γενικά τους φέρεται με αγάπη, με τον δικό του του τρόπο βέβαια, ο οποίο περιλαμβάνει πάρα πολλές βρισιές.

Μια μέρα, στη διάρκεια αναζήτησης οφειλετών, γνωρίζει μία νεαρή κοπέλα, την Υeon Hee(εικ 5), η οποία είναι ακόμα μαθήτρια σχολείου και μια περίεργη φιλία αρχίζει και σχηματίζεται ανάμεσα στους δυο τους(εικ 6). Εκείνη, έχει επίσης τρομερά οικογενειακά προβλήματα, μιας και η μητέρα της έχει φύγει από το σπίτι, ο πατέρας της είναι ένας μισότρελος, ο οποίος περνάει ολόκληρη τη μέρα μπροστά στην τηλεόραση, ενώ και ο αδερφός της, Yeon Jae, το μόνο που κάνει είναι να της ζητάει χρήματα. Η ιστορία περιπλέκεται, όταν ο Yeon Jae πιάνει δουλειά στον Man Sik και γίνεται βοηθός του Sang Hun. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.

Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της ταινίας, ως Sang Hun, ο Yang Ik Joon, ο οποίος κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και στους τρεις τομείς, δημιουργώντας δύσκολους χαρακτήρες και παίζοντας τον πιο δύσκολο από αυτούς. Το σενάριο, το οποίο μέχρι ενός σημείου είναι αυτοβιογραφικό, εμβαθύνει σε μεγάλο βαθμό στην ενδοοικογενειακή βία, χωρίς καμία περιστροφή, όσον αναφορά την απεικόνιση της βίας, τόσο σωματικής όσο και λεκτικής, δημιουργώντας έτσι, μια άκρως ρεαλιστική ταινία. Επίσης, είναι φανερό το μήνυμα που θέλει γενικότερα να περάσει το Breathless, πως ο κύκλος της ενδοοικογενειακής βίας, είναι από αυτούς, που είναι σχεδόν αδύνατο να κλείσουν.

Γενικότερα, μπορούμε να πούμε πως ο Yang Ik Joon αποδεικνύει, πως δεν πρόκειται για μία ακόμα περίπτωση ηθοποιού, ο οποίος θέλει να έχει περισσότερη εξουσία στα χέρια του, αλλά για έναν πραγματικά ελπιδοφόρο σκηνοθέτη, του οποίου τις επόμενες δουλειές περιμένω με ανυπομονησία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως βραβεύτηκε σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο και για τις τρεις ιδιότητες του στο Breathless.

Ως Υeon Hee, η Kim Kkobbi, η οποία, αποδίδει πάρα πολύ καλά το ρόλο της και αποτελεί ένα από τα ατού της ταινίας. Άλλωστε, κέρδισε και αυτή διεθνή βραβεία για την απόδοση της.

Το σίγουρο για το φιλμ, είναι πως είναι γενικότερα δύσκολο στην παρακολούθηση του, λόγω της μεγάλης διάρκειας (130 λεπτά περίπου), της αργής εξέλιξης, της συνεχούς βωμολοχίας και της έντονης απεικόνισης βίας, η οποία συχνά στρέφεται προς παιδιά. Δεν νομίζω βέβαια πως θα μπορούσε να πει κάποιος πως πρόκειται για χάσιμο χρόνου, αλλά όπως είπα και στην αρχή, τα συμπεράσματα τα αφήνω εξ ολοκλήρου σε εσάς.