Είναι δεδομένο πως στον τομέα της νοσηρής φαντασίας, οι Ιάπωνες κατέχουν την πρώτη θέση, με διαφορά από τον δεύτερο. Ενώ όμως είχα την εντύ...
Είναι δεδομένο πως στον τομέα της νοσηρής φαντασίας, οι Ιάπωνες κατέχουν την πρώτη θέση, με διαφορά από τον δεύτερο. Ενώ όμως είχα την εντύπωση πως όλη αυτή τη φαντασία τη διοχετεύουν είτε σε ακραίες ταινίες βίας (splatter), είτε σε εξωφρενικές κωμωδίες, παρακολουθώντας τον παρόντα τίτλο συνειδητοποίησα ότι μπορούν να βρουν διεξόδους για να την διοχετεύσουν, ακόμα και σε κοινωνικά φιλμ, με εξίσου “σκληρό” ή ενοχλητικό ,αν θέλετε, τρόπο, τουλάχιστον για τον μέσο θεατή. Ας δούμε όμως για τι ακριβώς μιλάμε.
Καταρχάς να αναφέρουμε πως από την αρχή η ταινία μας προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, μιας και σε μία από τις πρώτες σκηνές παρακολουθούμε έναν Ιάπωνα χριστιανό ιερέα να απαγγέλλει προσευχές, ενώ ένας νεαρός ακόλουθος του την παίζει. Και ναι, εννοώ αυτό ακριβώς που νομίζετε. Ο ιερέας ονομάζεται πατέρας Kamiya
και είναι ο επικεφαλής της ιδιότυπης αυτής κοινότητας,
η οποία λειτουργεί ως αγρόκτημα πρακτικά, αλλά ως μοναστήρι στους κανονισμούς της. Ο ακόλουθος ονομάζεται Rou
και έχει καταφύγει στην κοινότητα, όπως και οι περισσότεροι από τους διαμένοντες, για να ξεφύγει από τα λάθη του παρελθόντος, που στην περίπτωση του είναι ένας φόνος. Η μόνη προϋπόθεση για την ένταξη κάποιου στην κοινότητα είναι η αποδοχή της ιεραρχίας και της γενικότερης πειθαρχίας, στοιχεία που στην συγκεκριμένη περίπτωση μεταφράζονται ως συστηματική κακοποίηση, σε όλες τις μορφές της, από τους ανώτερους στους κατώτερους .
Ο μόνος που φαίνεται να ξεφεύγει από την ιεραρχία αυτή είναι ο Rou, ο οποίος εκμεταλλεύεται τόσο τους κατώτερους, όσο και τους ανώτερους .Από κει και πέρα παρακολουθούμε τις σχέσεις των μελών της κοινότητας,
στις οποίες περιλαμβάνεται ότι πιο ακραίο σεξουαλικά μπορείτε να φανταστείτε, από εξαναγκαστικές πεολειχίες μέχρι κτηνοβασίες και ενώ στην κατά τ’άλλα χριστιανική κοινότητα εκτυλίσσονται γεγονότα, τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον βλάσφημα. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.Σκηνοθέτης της ταινίας ο Tatsushi Omori,
στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Έχει σκηνοθετήσει άλλη μία μόλις ταινία, την οποία δεν έχω παρακολουθήσει. Στην συγκεκριμένη πάντως κάνει καταπληκτική δουλειά με τη βοήθεια του κινηματογραφιστή του, Ryo Otsuka, με τα γενικότερα πλάνα του στο χιονισμένο τοπίο να δείχνουν τεχνικά άψογα, παρ’όλη την ενίοτε στυγνή σκληρότητα τους. Να αναφέρουμε εδώ πως είναι αδερφός του Nao Omori, του Ichi the killer, o οποίος μάλιστα εμφανίζεται στην ταινία, όπως άλλωστε και ο πατέρας τους, Maro Akaji.Ως Rou, ο Hirofumi Arai,
με πολύ καλές παρουσίες σε ταινίες όπως τα Neighbor 13 και Blood and Bones. Από τους καλύτερους Ιάπωνες ηθοποιούς της νέας γενιάς, ο βορειοκορεατικής καταγωγής και πλέον νοτιοκορεατικής υπηκοότητας Arai, δίνει ακόμα μία καταπληκτική παράσταση αποδίδοντας άψογα τον ψυχρό, χωρίς φραγμούς Rou.Ως πατέρας Kamiya, ο Renji Ishibashi,
βετεράνος ηθοποιός με δευτερεύοντες κυρίως ρόλους σε πάρα πού καλές ταινίες, όπως τα L change the world, 20th century boys, Audition, Izo, Sukiyaki western Django, Sakuran, Masterless samurai street και πάρα πολλά άλλα. Πολύ καλός σε έναν εξαιρετικά δύσκολο ρόλο.Σε γενικές γραμμές, η ταινία είναι πολύ δύσκολη να την παρακολουθήσει κάποιος, τόσο λόγω των σκληρών σκηνών της όσο και για την αργή εξέλιξη της πλοκής της. Σε όσους όμως καταφέρουν και ξεπεράσουν τα εμπόδια αυτά, θα συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες ιαπωνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων.
ΥΓ. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως ο παραγωγός της ταινίας Genjiro Arato, κατασκεύασε μία αυτοσχέδια αίθουσα κοντά στο πάρκο Ueno του Tokyo, αποκλειστικά για την προβολή της ταινίας, την οποία διαφήμισε με, ουσιαστικά, underground μέσα, σε μια προσπάθεια να αποφύγει την λογοκρισία, έμπνευση που απέδωσε τα μέγιστα, με την ταινία να βρίσκει τελικά διανομή τόσο στην Ιαπωνία όσο και στο εξωτερικό.
To trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=5nsq9DRRttY
COMMENTS