Κοινωνική ταινία λεσβιακού περιεχομένου, οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχα ξαναδεί. Επειδή όμως είμαι πάντοτε ανοιχτός σε νέες εμπειρίε...
Κοινωνική ταινία λεσβιακού περιεχομένου, οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχα ξαναδεί. Επειδή όμως είμαι πάντοτε ανοιχτός σε νέες εμπειρίες, είπα να της ρίξω μια ματιά και τελικά οφείλω να ομολογήσω πως την παρακολούθησα με μεγάλη ευχαρίστηση. Ας τη δούμε όμως πιο αναλυτικά.
Το σενάριο είναι βασισμένο σε ένα best seller manga της Erica Sakurazawa, με τίτλο Love Vibes και έχει ως εξής: Η Haru, είναι μια ατημέλητη, αν και όμορφη, φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας που βρίσκεται σε μια αδιέξοδη σχέση με ένα συμφοιτητή της, τον Ryota, ο οποίος είναι άξεστος και την απατά συνεχώς με μια άλλη κοπέλα. Μια μέρα γνωρίζει σε ένα καφέ την Riko, η οποία ουσιαστικά φλερτάρει μαζί της ανοιχτά και στο τέλος της δίνει το τηλέφωνο της. Εκείνη, αν και θεωρητικά αναποφάσιστη ως προς την σεξουαλικότητα της, αποφασίζει μια μέρα να της τηλεφωνήσει και έτσι τα δύο κορίτσια αρχίζουν να βγαίνουν ραντεβού, αν και η Haru βρίσκει αδύνατο να αντισταθεί στις σεξουαλικές "επιθέσεις" του πρώην πλέον αγοριού της, γεγονός που εξοργίζει την Riko. Να αναφέρουμε επίσης, πως η δεύτερη δουλεύει σε ένα εργαστήριο κατασκευής τεχνητών μελών και πως μια πελάτισσα της, η Tohko, μία μεσήλικη γυναίκα, για την οποία κατασκεύασε ένα τεχνητό στήθος, δεν χάνει ευκαιρία να της δείχνει το ενδιαφέρον της. Οι δύο αυτοί μνηστήρες αντίστοιχα, καθώς και η αναποφασιστηκότητα της Haru είναι οι παράγοντες, οι οποιοι αποτελούν τροχοπέδη για την σχέση των δύο κοριτσιών και το θέμα γύρω από το οποίο περιστρέφεται ουσιαστικά η ταινία.
Σκηνοθέτης της ταινίας η Momoko Ando, στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο και μπορούμε να πούμε πως για πρώτη της δουλειά, τα πάει αρκετά καλά. Θα την κρίνω καλύτερα όταν παρακολουθήσω περισσότερες δουλειές της.
Ως Haru, η Hikari Mitsushima, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της από τα εφηβικά της χρόνια, ως τραγουδίστρια σε διάφορα pop συγκροτήματα. Την καριέρα της στην ηθοποιία την ξεκίνησε ουσιαστικά το 2005 με διάφορες εμφανίσεις στην τηλεόραση. Ένα χρόνο μετά εμφανίστηκε στις 2 κινηματογραφικές μεταφορές του πασίγνωστου πλέον Death note, ξεκινώντας ουσιαστικά την καριέρα της στην μεγάλη οθόνη. Άλλες ενδιαφέρουσες δουλειές της είναι τα Shaolin girl, Exte, αλλά αυτή που ουσιαστικά την καθιέρωσε ήταν το πολυβραβευμένο 4ωρο φιλμ του Sion Sono, Love exposure, για το οποίο κέρδισε αρκετά βραβεία και η ίδια. Στην παρούσα παίζει αρκετά καλά το ρόλο της, ο οποίος βασίζεται περισσότερο στο στυλ παρά στις ατάκες. Εμφανισιακά δεν την λες ακριβώς ωραία, αλλά είναι χαριτωμένη.
Ως Riko, η Eriko Nakamura, της οποίας δεν έχω παρακολουθήσει άλλες δουλειές, αν και από ότι κατάλαβα από την συνέντευξη της Ando, είχε απλά μικρούς ρόλους, όπου έπαιζε την όμορφη. Εδώ πάντως αποδίδει αρκετά έναν σχετικά δύσκολο ρόλο. Αναμένουμε και για αυτήν.
Μην περιμένετε να δείτε ερωτικές σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών, η ταινία πηγαίνει ουσιαστικά προς το ρομαντικό δράμα, με μεγάλες δόσεις ρεαλισμού, όσο αναφορά τις λεσβιακές σχέσεις στην Ιαπωνία. Είναι, σε γενικές γραμμές μια γλυκόπικρη ταινία, που μπορεί να την παρακολουθήσει κάποιος εύκολα, χωρίς να τη βαρεθεί καθόλου. Την τελική κρίση, πάντως, την αφήνω σε σας.
Το trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=vlUH5O3nxRE&feature=player_embedded
ΥΓ1 Αυτό με τα περιστέρια δεν το πιασα καθόλου.
ΥΓ2 Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της σκηνοθέτη μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://www.midnighteye.com/interviews/momoko_ando.shtml
COMMENTS