Ακόμα ένα διαμάντι, από μια χώρα, η οποία έχει βαλθεί να αποδείξει σε όλο τον κόσμο, πόσο λάθος έκανε που δεν είχε ασχοληθεί τόσα χρόνια μ...
Ακόμα ένα διαμάντι, από μια χώρα, η οποία έχει βαλθεί να αποδείξει σε όλο τον κόσμο, πόσο λάθος έκανε που δεν είχε ασχοληθεί τόσα χρόνια με τον κινηματογράφο της. Η σκηνοθεσία, το σενάριο και η απόδοση του πρωταγωνιστή αγγίζουν πραγματικά το τέλειο, αυτό όμως που εντυπωσιάζει πραγματικά είναι πως δεν υπάρχει, σε ολόκληρη την διάρκεια της ταινίας, μία περιττή σκηνή, για εντυπωσιασμό, για αισθητική ομορφιά, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, παρά μόνο ότι εξυπηρετεί το σενάριο. Και για μένα προσωπικά, που θεωρώ σημαντικότερο παράγοντα για την ποιότητα μιας ταινίας την ιστορία που περιγράφει, η εμεπιρία ήταν πραγματικά πρωτόγνωρη. Ας τη δούμε λοιπόν αναλυτικότερα.
Το σενάριο, το οποίο βασίζεται σε ένα αυτοτελές κόμικ με το όνομα 13th Quiz show, του Eakasit Thairaat, έχει ως εξής: O Phuchit Puengnathong, πωλητής μουσικών οργάνων περνάει την χειρότερη μέρα της ζωής του. Στη διάρκεια επίσκεψης σε έναν πιθανό πελάτη πληροφορείται πως την δουλειά την έχει κλείσει ένας συνάδερφος του, το αμάξι του το κατάσχει η αστυνομία και μόλις φτάνει στο γραφείο του, το αφεντικό του τον καλεί και τον αναγκάζει να υπογράψει την παραίτηση του, ώστε να του δώσει καλές συστάσεις για την επόμενη δουλειά του. Λίγο αργότερα του τηλεφωνεί η μητέρα του και του ζητάει χρήματα για την αδερφή του, η οποία ξόδεψε τα λεφτά που της είχε στείλει λίγο πριν σε ένα καινούριο κινητό. Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά ο Phuchit χρωστάει ένα σωρό λεφτά σε πιστωτικές και η κοπέλα του, η οποία πλέον είναι διάσημη τραγουδίστρια, τον έχει προσφάτως παρατήσει. Και ενώ, όντας πλέον εντελώς απελπισμένος, κάθεται να καπνίσει ένα τσιγάρο στις σκάλες του κτιρίου όπου βρίσκεται το γραφείο του, συμβαίνει κάτι το εντελώς αναπάντεχο. Το κινητό του χτυπάει, και στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται μία κοπέλα, η οποία φαίνεται να γνωρίζει τα πάντα για αυτόν, συμπεριλαμβανομένου και του τι ακριβώς κάνει τη στιγμή που μιλάνε στο τηλέφωνο. Του ζητάει να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι δοκιμασιών, όπου η πρώτη είναι να σκοτώσει μία μύγα με την εφημερίδα που κρατάει και αυτομάτως θα μεταφερθούν στον λογαριασμό του 10000 baht. Τα άκρως εκπληκτικά που συμβαίνουν από κει και πέρα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Chookiat Sakveerakul, o οποίος όταν σκηνοθέτησε την συγκεκριμένη ταινία, ήταν μόλις 25 χρονών. Είναι επίσης σεναριογράφος, δουυλειά την οποία εξασκεί και εδώ, αλλά και στο καταπληκτικό Chocolate. Δεν έχω παρακολουθήσει άλλες δουλειές του, παρατηρώ όμως ότι δέχτηκε αρκετά βραβεία τόσο για την παρούσα, όσο και για την επόμενη ταινία του με τίτλο The love of Siam, την οποία και έχω σκοπό να παρακολουθήσω λίαν συντόμως. Καταπληκτική δουλειά στην παρούσα και ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο τρόπος που χειρίζεται το χιούμορ σε μία αρκετά βίαιαη ταινία.
Ως εκπληκτικός Phuchit, ο Κrissada Terence, μισός Ταϊλανδός, μισός Αμερικάνος ηθοποιός και τραγουδιστής. Ουσιαστικά άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός το 2003, αφού ως τότε η κύρια ενασχόληση του ήταν το τραγούδι, όντας μέλος ενός αρκετά επιτυχημένου ποπ συγκροτήματος με το όνομα Pru. Η πρώτη του ταινία πάντως, μου κίνησε αρκετά το ενδιαφέρον, κυρίως με τον τίτλο της, Τhe adventures of Iron Pussy και επίσης έχω σκοπό να παρακολουθήσω. Αν και σχετικά άπειρος, στην συγκεκριμένη πραγματικά εντυπωσιάζει, εξου και τα πολυάριθμα βραβεία.
Καταπληκτική ταινία, σε όλους τους τομείς, ήδη παγκοσμίως αναγνωρίσιμη με πολυάριθμα, ασιατικά και όχι μόνο, βραβεία και με τα δικαιώματα της για remake να έχουν ήδη αγοραστεί από την αμερικανική Weinstein Company. Μην τη χάσετε.
Το trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=yX6NAWvaOVI
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντώνη και την Κατερίνα, που μου την πρότειναν.
COMMENTS